خواستن و توانستن!

تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید

تو یکی نه ای، هزاری... تو چراغ خود بر افروز...

+ مولانای جان

 آیین "کوچه گردان عاشق" کلیک ... رسمش که رسم مولاس، ولی اسمشم خیلی قشنگه... :)

برای انتحاری دیروز گریه کردم ولی باید برای خودم گریه می کردم...

برای خودم که هیچ کدوم از باورا و اعتقادام اونقدر قوی نیست که بتونم به خاطرش خودم رو بکشم...

آدم فک می کنه دیگه دوره و زمونه ی "پسر خوبیه پس باید باهاش ازدواج کنی چون وقت شوهرته" گذشته!

بعد که با خانواده صحبت می کنی می بینی نه. یک اپسیلون علاقه و احساساتت ارزش نداره. وقت شوهرته. باید شوهر کنی! مگر این که طرف زیر بار مهریه نره!

اصلا مگه تو پسری که احساسات داشته باشی؟

بعد شادک می گه مودب باش! الان نگم گهش بگیرن چی بگم؟ خب گهش بگیرن دیگه!

وقتی دارم یه مقاله رو کپی می کنم که به اسم خودم بدم به استاد، هی فکر می کنم کاش می شد استادمون بی سواد بود یا به اینترنت دسترسی نداشت، یا یه راهی وجود داشت که اون مقاله رو کلا نیست و نابود کرد! :|

+ می گم دخترک! من که می دونم اینجارو می خونی! بیا حلال کنیم همدیگه رو روز آخری! ما همونقدر که با هم خندیدیم، با هم گریه هم کردیم! نه؟!